قدر داشته هایت را بدان....

 

 

آنها که موهای صاف دارند

فر می‌زنند

و آنها که موی فر دارند 

موی‌شان را صاف می‌کنند

 

عده‌ای آرزو دارند خارج بروند

و آنها که خارج هستند برای وطن دلشان لک زده و ترانه‌ها می‌سُرایند

 

مجردها می‌خواهند ازدواج کنند

متأهل‌ها می‌خواهند مجرد باشند

 

عده‌ای با قرص و دارو از بارداری جلوگیری می‌کنند

و عده‌ای دیگر با قرص و دارو میخواهند باردار شوند

 

لاغرها آرزو ﺩﺍﺭﻧﺪ چاق بشوند

و چاق‌ها همواره حسرت لاغری را می‌کشند

 

شاغلان از شغلشان می‌نالند

بیکارها دنبال همان شغلند

 

فقرا حسرت ثروتمندان را می‌خورند

ثروتمندان دغدغه‌ی نداشتن صفا و خون‌گرمیِ فقرا دارند

 

افراد مشهور از چشم مردم قایم می‌شوند مردم عادی می‌خواهند مشهور شده و دیده شوند

 

سیاه‌پوستان دوست دارند سفیدپوست شوند و سفیدپوستان خود را برنزه می‌کنند.

 

و هیچ‌کس نمی‌داند تنها فرمول خوشحالی این است:

 

"قدر داشته‌هایت را بدان 

و از آنها لذت ببر"

 

قانونهای ذهنی می‌گویند خوشبختی یعنی "رضایت"، شکرگزاری.

 

مهم نیست چه داشته باشی یا چقدر،

 

مهم این است که از همانی که داری راضی و شکرگزار باشى 

 

آن‌وقت ”خوشبختی”.

 

 

#قدر_داشته_هایت_را_بدان

 

 

لطفاً به کانالمون سر بزنید:

 

https://t.me/dastanetalai

 

قیمتت چند است؟؟؟؟

 

خرید و فروش خود!
 
عده‌ای در این دنیا خود را می‌فروشند و عده‌ای خود را می‌خرند

شهید مطهری 

علی علیه السلام می‌فرماید: «مردم در این دنیا دو دسته‌اند: یک دسته به بازار این جهان می‌آیند و خودشان را می‌فروشند و برده می‌سازند؛ دسته دوم مردمی هستند که خود را در این بازار می‌خرند و آزاد می‌سازند». آری، محصول زندگی برخی از افراد -که متأسفانه هنوز اکثریت افراد بشر را تشکیل می‌دهند- بردگی و خودفروشی و شخصیت خود را از دست دادن و به تعبیر قرآن خودباختن و خودزیان کردن است، بندگی شهوت و حرص و خشم و کینه است، اسارت در بند عادات جاهلانه و رسوم بی‌منطق و نامعقول است، تقلید از مد و تابعیت این اصل است که «خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو». 

 

یک دسته در بازار این جهان خود را می‌فروشند به پول و مقام و هوا و هوس و تجمل و مد و تقلید؛ و دسته دیگر شخصیت واقعی و انسانی خود را باز می‌یابند، یک دنیا بزرگواری و عزت نفس و مناعت و شرافت و راستی و استقامت و عدالت و تقوا و حقیقت‌خواهی و ایمان و معنویت برای خود ذخیره می‌کنند، در این بازار آن نرخی را به رسمیت می‌شناسند که قرآن تعیین کرد که هیچ چیزی ارزش ندارد که آدمی خود را به آن بفروشد.

حکمت‌ها و اندرزها، ج۱، ص۲۱